Ξέρω γιατί με έφερες εδώ.. λέει η Μελίνα στον Αχιλλέα, ο οποίος την πήρε σε μια παραλία!
ΑΧΙΛΛΕΑΣ Αλήθεια; Ξέρεις και τι σκέφτομαι;
ΜΕΛΙΝΑ Πάντα.. Σε μια παραλία σαν αυτή εδώ.. αποφασίσαμε να είμαστε μαζί.. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα..
Και τότε αρχίζει και θυμάται:
ΜΕΛΙΝΑ Όχι μάλιστα…. Όχι μάλιστα, άκουσες; Δεν υπάρχει μέλλον με εμάς τους δυο! Ακόμα κι αν θέλουμε να είμαστε μαζί, θα ζήσουμε σαν κυνηγημένοι, το καταλαβαίνεις αυτό; Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το χαρούμε. Ποτέ δεν θα είμαστε ένα κανονικό ζευγάρι! Ποτέ δεν θα είναι η ζωή μας όμορφη. Να φύγεις!...να φύγεις και να μην εμφανιστείς μπροστά μου ποτέ ξανά, δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω..
ΑΧΙΛΛΕΑΣ Δεν θέλεις; Πες μου, δεν θέλεις τίποτα από μένα;
ΜΕΛΙΝΑ: Άσε με.. άσε με..
Επιστρέφοντας πίσω στο σήμερα:
ΜΕΛΙΝΑ Ήσουνα πολύ σέξι και πολύ επίμονος..
ΑΧΙΛΛΕΑΣ Ναι.. γιατί ήξερα ότι κι εσύ με ήθελες.. Εκείνο το βράδυ μου έκανες τη μεγαλύτερη ερωτική εξομολόγηση που μου ΄χεις κάνει ποτέ.. Με έδιωχνες και τα μάτια σου μου έλεγαν άλλα..
ΜΕΛΙΝΑ Αλήθεια; Τι σου έλεγαν;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ Μου έλεγαν.. “Αν μείνεις ακόμα τριάντα δευτερόλεπτα, θα πέσω στην αγκαλιά σου.. φύγε να γλιτώσω..”
ΜΕΛΙΝΑ Αλλά τελικά δεν γλίτωσα..
