Σε μια συγκινητική ανάρτησή προέβη η δασκάλα τέχνης, Ελένη Σιούφτα όταν στο δρόμο της συνάντησε τον παθολόγο ιατρό και άλλοτε διευθυντή του Νοσοκομείου Λάρνακας Ανδρέα Ζαχαρίου, ο οποίος εδώ και 40 χρόνια μεταβαίνει στο χώρο όπου πέρασε αμέτρητες ώρες εργασίας.
1:30 το μεσημέρι. 42 βαθμοί Κελσίου. Παλιό νοσοκομείο Λάρνακας. Ο ηλικιωμένος κύριος, ήρθε στο καθιερωμένο ραντεβού του με τις αδέσποτες γάτες.Τους έφερε ξηρή τροφή, κονσέρβες και τις τοποθέτησε σε πλαστικά δοχεία.Με ένα παγουράκι τους έβαλε και νερό.
Πήγα κοντά του. Του εξέφρασα τον θαυμασμό μου γι’ αυτό που έκανε. -Έσιει 40 χρόνια που έρκουμαι δαμαί, μου λέει. -40 χρόνια; απορώ εγώ. -Διετέλεσα και διευθυντής του νοσοκομείου, σχολίασε και το πρόσωπό του φωτίστηκε. Ήταν ο Αντρέας Ζαχαρίου, ιατρός παθολόγος. Όσο μιλούσαμε άνοιγε κονσέρβες , έβαζε νερό και καλούσε τις γατούλες με το γνωστό…”μιπς πς πς πς”.
Αρνήθηκε ευγενικά κάθε βοήθεια στο έργο του οπότε δεν επέμεινα.Ο ιπποτισμός δεν έχει ηλικία… Αποχώρησα με χαμόγελο και μπήκα στο αυτοκίνητο. Στο ραδιόφωνο , ειδήσεις. Θλιβερές, μαύρες ειδήσεις.Πόλεμοι, πυρκαγιές, ατυχήματα…τα γνωστά. Ο κύριος Αντρέας ήταν η χαρούμενη είδηση στο δελτίο ειδήσεων της δικής μου μέρας μόνο που κανένας ραδιοσταθμός ούτε θα την μάθει ποτέ ούτε και θα την ανακοινώσει. Κι ας αξίζει τον κόπο…
