Ελενα Τσιακούπη: Πως είναι να περιμένεις το δεύτερο σου παιδί – Οι διαφορές με την πρώτη εγκυμοσύνη

Δε θα πω ψέμματα σε όλες εκεί έξω τις μανούλες ή τις γυναίκες που περιμένουν το παιδάκι τους να γεννηθεί.

Είναι αλλιώς το αίσθημα στο πρώτο και στο δεύτερο παιδί, τουλάχιστον ο τρόπος που το βιώνω.

Στο Στάθη-Παναγιώτη μου, είχα φόβο, ανησυχία, αγωνία. Δεν ήθελα κανείς να ξέρει μέχρι τον 7ο οτι ειμαι εγγυος, όχι πως δεν φαινόταν. Αλλα ανησυχούσα μην κάτι πάει στραβά. Πτου πτου όλα πήγαν καλά.

Θυμάμαι προσεχα τι έτρωγα με αυστηρότητα όσον αφορά την ποιότητα, η ποσότητα δεν με πείραζε ποτέ, αλλωστε είχα βάλει 20 κιλά.

Ναι με φόβιζε το γεγονός ότι η ζυγαριά όλο και έδειχνε περισσότερα. Σκεφτόμουν πως θα καταφέρω να χάσω 20 κιλά.

Απο την άλλη δεν άφηνα να αγγιζουν την κοιλίτσα μου. Δεν ήθελα αν δεν με ρωτούσαν πρώτα. Ναι περίεργες φασεις.

Λίγο πριν γεννήσω είχα φόβο αν πάθω κάτι; Αν πάθει κάτι το παιδί; Ενώ όταν ήρθε η ώρα πρέπει να πω πως ενώ ημουν προετοιμασμένη για την διαδικασία της γέννας, δεν είχα ιδέα τι σημαίνει συσπάσεις. Καλά εκεί να δεις γέλιο που ριχνω τώρα όταν το θυμάμαι πως τσιριζα απο τον πόνο. Τώρα τα σκέφτομαι και γελάω…. Κανείς δεν μου είχε πει τότε ότι η γέννα δεν πονάει αλλα οι συσπάσεις. Μου ήρθε ουρανοκατέβατο όλο αυτό… και κράτησε και 18 ωρες να υποφέρω. Αλλα χαλάλι άξιζε με το παραπάνω.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, να περιμένω το δεύτερο μου παιδί. Θα σας πω ότι οταν ήδη έχεις ενα παιδάκι μου, μανούλες μου, που ξεκίνησε να περπατά και τρέχει μέσα στο σπίτι… ξεχνάς ότι είσαι εγγυος. Πεινάς, τρως και δε σκέφτεσαι τόσο αν φας και λίγο junk και λίγο γλυκό περισσότερο. Αυτό ομως που πρόσεχα σε αυτη την εγκυμοσυνη ειναι να μην τρώω sushi και σαλάτες. Ενώ στην πρώτη πρόσεχα ακόμα και το κρέας , ακόμα και το οτιδήποτε θα έτρωγα σε σημείο σπαστικό.

Η ζυγαρία δεν με φοβίζει καθώς πλεόν ξέρω πως όπως έχασα σε 2 μήνες τα 20 κιλά της εγκυμοσύνης το ίδιο θα γίνει και τώρα. Μπορω και θα το πετύχω ξανα!! Τρώω άφοβα ότι τραβά η ορεξούλα μου!

Στην αναμονή του δεύτερου παιδιού, έχεις αγωνία να το γνωρίσεις και όχι τόσο πολυ ανησυχία. Τώρα πλεον δεν είναι άγνωστη η διαδρομή, την έχω ξαναπεράσει. Δεν πάω στα τυφλά. Σίγουρα θελω να ειμαστε όλοι υγιείς απλά δε είμαι τόσο φοβισμένη.

Πλεον αφήνω και τη μαμα μου να αγγίζει την κοιλίτσα μου χωρίς να της φωνάζω (χαχα). Κάνω δουλειές συνεχώς στο σπίτι, ενω στην πρώτη εγκυμοσυνή πρόσεχα αρκετά.

Θελώ μόνο όλα να πάνε καλά τη μέρα του τοκετού… και παρότι δείχνω έτοιμη… και προετοιμασμένη αυτή τη φορά για τους πόνους των συσπάσεων… δεν ξέρω αν θα είμαι τό ίδιο ψύχραιμη εκείνη την ώρα να πέρνω σωστές ανάσες. Οπως και να εχει σημασία μετρά να γεννηθεί το παιδάκι μου με υγεία.

Για όλες εκεί έξω τις εγκυμονούσες ή της μανούλες…. εύχομαι όλα τα παιδάκια του κόσμου να είναι καλα!!

Φιλιά

Ελενα