Την καμπάνα της νίκης χτύπησε την Τετάρτη (28/2) ο 29χρονος Προκόπης Σεραφείμ από την Λεμεσό, πατέρας ενός βρέφους, ο οποίος διαγνώστηκε στις 28 Ιουλίου 2022 με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και μόλις πρόσφατα υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση στη Θεσσαλονίκη.
Το Νοέμβριο ολοκληρώθηκε η μεταμόσχευση στην οποία υποβλήθηκε με δότρια την μητέρα του και μετά από μια πάλη μηνών, ο Προκόπης κατάφερε να κερδίσει την μάχη.
Ο Προκόπης μιλώντας στο «T» θέλησε να δώσει το δικό του μήνυμα σε όσους παλεύουν. «Ποτέ να μην το βάζουν κάτω. Σίγουρα υπάρχουν μέρες που θα απογοητεύονται θα πέφτουν όμως για κανένα λόγο να μην σταματούν να αγωνίζονται μέχρι το τέλος».
Όπως αναφέρει ο αγώνας συνεχίζεται με πίστη και αισιοδοξία. Ο Προκόπης δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει «αυτούς που στέκονται δίπλα μου τα τελευταία δυο χρόνια σε αυτόν τον γολγοθά που περνώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς και νοσηλευτές για την βοήθεια την πίστη που είχαν στο άτομο μου και την υπομονή που έδειξαν».
Στο Νοσοκομείο Λεμεσού, την Τετάρτη η συγκίνηση ήταν έντονη στον χώρο.
«Τα συναισθήματα είναι αμέτρητα, οι αναμνήσεις πολλές, άλλες καλές άλλες κακές. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλη την ομάδα του αιματολογικού θαλάμου , γιατρούς και νοσηλευτές που αυτά τα δυο χρόνια έδειξαν αφοσίωση, υπομονή και κυρίως πίστεψαν σε μένα καθ’όλη τη διάρκεια της όλης αυτής κατάστασης. Πάλεψα με την λευχαιμία και βγήκα νικητής γιατί το πίστεψα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Είχα πει στον εαυτό μου πως δε θα τα βάλω ποτέ κάτω ότι και να γίνει. Θα το παλέψω μέχρι τέλους, μέχρι να νικήσω. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που εξακολουθούν να με στηρίζουν σε όλο αυτό το κομμάτι είτε οικονομικά είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Δεν μπορώ να παραλείψω την γυναίκα μου που καθόταν ατελείωτες ώρες πάνω σε μια καρέκλα του νοσοκομείου για μήνες ολόκληρους ενώ παράλληλα περιμέναμε με αγωνία την κορούλα μας να γεννηθεί. Πόση δύναμη μας έχεις δώσει Θεέ μου, σε ευχαριστώ πολύ. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ηρωίδα μάνα που μου έχει χαρίσει ξανά ζωή από την αρχή. Μια συμβουλή σε όλους που αγωνίζονται για οποιοδήποτε λόγο, να έχουν υπομονή και πίστη στο Θεό».
Η οικογένεια του Προκόπη, πέρα από συναισθηματικά, ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείται όπως αναφέρει και οικονομικά, καθώς το μοναδικό εισόδημα είναι αυτό της συζύγου του η οποία ταυτόχρονα έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές ανάγκες του βρέφους που μόλις είχαν αποκτήσει.
Τα έξοδα μετακίνησης, διαμονής, διατροφής στο εξωτερικό μέχρι να ολοκληρωθούν οι θεραπείες ήταν υπέρογκα, και ένας μισθός δεν μπορούσε να τα καλύψει. Σύμφωνα με τον Προκόπη, ο ίδιος λαμβάνει σύνταξη 460 ευρώ η οποία δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα βασικά για την επιβίωση του αλλά και τις ανάγκες για την υγεία του.
Ένα θέμα που αντιμετωπίζουν αρκετοί ασθενείς οι οποίοι πρέπει να παρακολουθούνται ή να λαμβάνουν θεραπεία στο εξωτερικό.
