Περίμενα να έρθεις μαμά, αλλά εσύ μου έλεγες μόνο «Σςς, ξάπλωσε»
Με έβαλαν στο κρεβατάκι μου και έκλεισαν την πόρτα. Όλα γύρω μου ήταν σκοτεινά.
Στην αρχή δεν κατάλαβα πολλά. Ανησύχησα και άρχισα να φωνάζω τους γονείς μου.
Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και σκέφτηκα «Ουφ, πάλι καλά! Με άκουσαν που τους φώναξα!». Όμως τότε άκουσα μια φωνή που μου έλεγε «Σςς, ξάπλωσε». Και η πόρτα ξαναέκλεισε.
«Δεν μπορεί, κάτι δεν κατάλαβαν» σκέφτηκα. Άρχισα πάλι να τους φωνάζω. Αλλά και πάλι άκουσα ένα «Σςς, ξάπλωσε», από μακριά αυτή τη φορά.
Μα γιατί δεν έρχεται κανένας; Τι έγινε; Κανονικά θα ερχόταν η μαμά μου να με αγκαλιάσει. Μήπως έκανα κάτι κακό και μου θύμωσαν;
Άντε πάλι, ακούω αυτό το «Σςς, ξάπλωσε»!
Μπορεί να με ψάχνουν και να μη με βρίσκουν! Φοβήθηκα και άρχισα να κλαίω με όλη μου τη δύναμη για να με ακούσουν. Αλλά και πάλι… «Σςς, ξάπλωσε»
Δεν είναι δυνατόν! Κάτι συμβαίνει! Συνέχισα το δυνατό κλάμα, μόνο που αυτή τη φορά άρχισα να κινούμαι με όλη μου τη δύναμη. Άπλωνα τα χέρια μου και έριχνα κλωτσιές στον αέρα. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως βοηθήσει. Ξέρω ότι με αγαπούν και ότι θα με έβρισκαν κάποια στιγμή.
Όμως τελικά κανείς δεν ήρθε να με σώσει. Έκανα κάτι που τους πείραξε μάλλον.
Έχει περάσει μια εβδομάδα και ακόμη δεν με ακούνε τα βράδια όταν τους φωνάζω.
Απόψε με έβαλαν στο κρεβατάκι μου και ήμουν πολύ ήσυχος. Δεν παραπονέθηκα σχεδόν καθόλου. Έμαθα πια ότι όσο κι αν φωνάζω κανείς δεν θα έρθει να με ψάξει. Θα παραμείνω ήσυχος στο σκοτάδι, περιμένοντας μια αγκαλιά από τους γονείς μου. Ένα φιλί από τη μαμά. Ας ελπίσουμε ότι σήμερα θα με ψάξουν και θα με βρουν.
Λοιπόν;
Ας σταματήσουμε για ένα λεπτό και ας σκεφτούμε.
Πώς αισθάνεται αυτό το μωρό που είναι κλεισμένο στο σκοτάδι, χωρίς τρόπο για να βγει από το κρεβατάκι του; Χωρίς να μπορεί να διεκδικήσει αυτό που του ανήκει. Την αγάπη των γονιών του.
Ας σταματήσουμε για ένα λεπτό και ας σκεφτούμε.
Τα μωρά δεν μπορούν να μας χειραγωγήσουν. Τα μωρά κλαίνε γιατί είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας τους. Η εκπαίδευση ύπνου δεν μαθαίνει στο μωρό να κοιμάται μόνο του. Του μαθαίνει ότι ανεξάρτητα από το πόσο ανάγκη μας έχει, κανείς δεν θα ανταποκριθεί.
Ξέρω ότι είσαι κουρασμένος γονιέ. Ξέρω ότι σου είπαν ότι δεν πρέπει να το κακομάθεις. Ξέρω ότι φοβάσαι και ότι ίσως να το κάνεις λάθος.
Αλλά σε διαβεβαιώνω ότι κανείς δεν αξίζει να κλαίει, χωρίς παρηγοριά, κλεισμένος στο σκοτάδι. Το μωρό σου σε αγαπά και δεν μπορεί να σε μανιπιουλάρει σε αυτή την ηλικία. Παρά μόνο αργότερα, που θα σηκωθεί από το κρεβάτι και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Ξέρω ότι λατρεύεις το μωρό σου και θα έκανες τα πάντα για αυτό. Ξέρω ότι θέλεις το καλύτερο για αυτό. Γι ‘αυτό ήθελα να σου υπενθυμίσω, μην το αφήνεις να κλαίει!
Λίζα
Ελεύθερη μετάφραση-Επιμέλεια κειμένου από @marylactancia
