Περιγραφή
Οι μητέρες και οι πατέρες παιδιών στην προεφηβική ηλικία, σίγουρα θα γνωρίζουν τον Τεν-τεν και τις περιπέτειές του. Θα γνωρίζουν, λοιπόν (ή θα έπρεπε να γνωρίζουν), την μόνη κατάλληλη βρισιά σε αυτόν τον κόσμο, το ξέσπασμα του καπετάνιου Χάντοκ (Haddock), επιστήθιου φίλου του Τετ-τεν και διαβόητου πότη και μερακλή : “mille millions de mille sabords de tonnerre de Brest”, δηλαδή σε κάπως ελεύθερη μετάφραση “Μα τα δισεκατομμύρια των χιλιάδων τις βροντές από τα κανόνια της Βρέστης”.
“Από τη Βρέστη έρχομαι και στο Paris κανέλλα” που λέει και η γνωστή παροιμία (ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι ;). Και τι είναι αυτό το “Παρίσι-Βρέστη”;
Το Paris-Brest είναι ένα πολύ γνωστό γαλλικό γλυκό. Ή, καλλίτερα, είναι μία ολόκληρη τεχνοτροπία (δείτε κάποια στοιχεία στα “Μυστικά”). Το δε “Παρίσι-Βρέστη με φράουλες” είναι μία εξαιρετική παραλλαγή του, εντυπωσιακή στην εμφάνιση και πολύ δροσερή και νόστιμη. Πιστέψτε με, αξίζει να το δοκιμάσετε.
Μη σας τρομάξουν τα 17 βήματα που περιγράφουν την προετοιμασία του. Είναι εύκολο γλυκό. Και γρήγορο. Σε 50 λεπτά είναι έτοιμο, με τον χρόνο προετοιμασίας να μη περνάει τα 30 λεπτά.
Τι χρειαζόμαστε:
- 100 ml γάλα
- 100 ml νερό
- 100 γρ. αλεύρι
- 75 γρ βούτυρο
- 3 αυγά
- 200 ml κρέμα γάλακτος (αν μπορούσατε να βρείτε φρέσκια …..)
- 100 γρ κρέμα ζαχαροπλαστικής
- 1 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη
- μισό κιλό φράουλες
- ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα
- αλάτι
Πώς το κάνουμε:
- Σε μία μικρή κατσαρολίτσα βάζουμε τα 100 ml νερό μαζί με τα 100 ml του γάλακτος.
- Κόβουμε το βούτυρο σε κομματάκια και το προσθέτουμε, όπως και τη ζάχαρη (ένα κουταλάκι) και το αλάτι. (ένα κουταλάκι)
- Βάζουμε τη κατσαρολίτσα στο μάτι, σε χαμηλή φωτιά, και μόλις αρχίζει να βράζει, την τραβάμε από το μάτι και ρίχνουμε, όλο μαζί, με μία κίνηση, το αλεύρι. Αμέσως παρατηρούμε να δημιουργείται μία αμυλώδης επιφανειακή κρούστα. Είναι το ζαχαροπλαστικό “στέγνωμα”
- Ξαναβάζουμε την κατσαρολίτσα στο μάτι και βράζουμε το μίγμα, ανακατεύοντάς το διαρκώς, με σταθερές και δυνατές κινήσεις, μέχρι να δημιουργηθεί μία ομοιογενής, σφικτή ζύμη, που θα ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας (δεν παίρνει πάνω από 3-4 λεπτά).
- Τραβάμε και πάλι την κατσαρόλα από το μάτι και αφήνουμε να χλιαρύνει το μίγμα μας (την πρώτη φορά που δεν γνωρίζουμε χρόνους, δοκιμάζουμε με το μικρό μας δάκτυλο. Δεν πρέπει να κρυώσει πολύ, αλλά δεν κάνει και να το δουλέψουμε καυτό). Θα βοηθούσε εδώ ένα μίξερ χειρός με το οποίο, στην χαμηλή ταχύτητα, βοηθάμε τον εγκλωβισμένο ατμό να “ξεφύγει” και να κρυώσει το μίγμα.
- Προσθέτουμε τότε τα αυγά, ελαφρώς κτυπημένα. Η προσθήκη γίνεται σε μικρές δόσεις (όχι όλα μαζί). Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε συνεχώς, καταλήγουμε με μία ομοιογενή , ελαφρώς παχύρευστη (βελουτέ) και στιλπνή, γυαλιστερή κρεμούλα. Υπάρχει και “τεστ αλήθειας“ που μπορούμε να κάνουμε. Παίρνουμε μία μικρή ποσότητα, μία κουταλιά του γλυκού, και με αντίχειρα και δείκτη, σαν να τσιμπάμε, “τραβάμε” ελαφριά την ζύμη. Θα πρέπει να “τεντώνει”, να τραβιέται και να μη σπάει. Σε αντίθετη περίπτωση “ψεύδεται”, και άρα συνεχίζουμε να συνεχίζουμε να ανακατεύουμε.
- Υπολογίζουμε το μέγεθος της λαδόκολλας που θα χρειασθούμε για να ντύσουμε πάτο και τοιχώματα μιάς φόρμας διαμέτρου 24 εκ., με τρύπα στη μέση
- Κόβουμε αυτό το κομμάτι και το βάζουμε κάτω από τη βρύση να βραχεί καλά. Το στύβουμε να φύγουν τα υγρά και έχουμε την…. αντικολλητική προστασία της φόρμας μας. Ούτε βούτυρα ούτε αλεύρια… Σκέτο νεράκι
- Εδώ αρχίζουν τα ωραία. Παίρνουμε κουταλιές από το μίγμα μας και τις βάζουμε την μία δίπλα στην άλλη, αποφεύγοντας, όμως, να υπάρξει επικάλυψη, γύρω-γύρω από τα τοιχώματα ( εξωτερικό και εσωτερικό) της φόρμας, σχηματίζοντας έτσι μία “κορώνα” που καλύπτει όλη τη “φοδραρισμένη” βάση της. Με το ψήσιμο, η κάθε κουταλιά θα “απλώσει”, θα ενωθεί με τις διπλανές της και θα καλύψουν πλήρως την βάση της φόρμας, διατηρώντας όμως ένα όμορφο ανάγλυφο στην επιφάνεια.
- Την ψήνουμε στους 220 βαθμούς, για 35 λεπτά.
- Ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος σε ένα δοχείο με ψηλά τοιχώματα και την κτυπάμε με το μίξερ να “ανέβει”. Η κρέμα γάλακτος πρέπει να είναι πολύ κρύα, για τον λόγο αυτό την κρατάμε στο ψυγείο μέχρι την τελευταία στιγμή πριν την χρησιμοποιήσουμε.
- Ετοιμάζουμε την σαντυγί (που δεν είναι σαντυγί, λέγεται “μουσελίν”, αλλά έχουν «πέσει» ήδη πολλές καινούργιες λέξεις σήμερα, φθάνει). Ρίχνουμε την κτυπημένη κρέμα γάλακτος μέσα στην κρέμα ζαχαροπλαστικής και ανακατεύουμε να ενωθούν τα δύο υλικά και να πάρουμε ένα ομοιγενές μίγμα. Το ανακάτεμα πρέπει να γίνεται από κάτω προς τα πάνω (“βουτάμε” το κουτάλι στο μίγμα και το “τραβάμε” προς τα πάνω ανακατεύοντας), κοινή αλλά και απαραίτητη τεχνική για να μη “πέσει” η κρέμα γάλακτος.
- Αφαιρούμε το κοτσανάκι από τις φράουλες, τις πλένουμε και τις κόβουμε στη μέση (κατά την οριζόντια έννοια, το μήκος τους, ε 😉
- Ξεφορμάρουμε την “κορώνα” και την αφήνουμε να κρυώσει πάνω σε μία σχάρα (για να περνάει αέρας από κάτω και να κρυώσει εύκολα και γρήγορα). Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός μαχαιριού, την κόβουμε στη μέση (κατά την οριζόντια έννοια και εδώ, εντάξει; Όπως χωρίζουμε στα δύο το παντεσπάνι)
- Γαρνίρουμε το κάτω κομμάτι με την κρέμα σαντυγί (?) μας, τοποθετούμε πάνω της τις φράουλες (τις πατάμε και λίγο, να ολιγο-βυθισθούν στην κρέμα) και σκεπάζουμε με το άλλο μισό της “κορώνας”.
- Την βάζουμε στο ψυγείο για να πήξει, να “σφίξει” η κρέμα
- Πριν τη σερβίρουμε, την πασπαλίζουμε με την ζάχαρη άχνη
