Είπαμε: κάθε άνθρωπος έχει τα καλά του και τα κακά του, τις αδυναμίες και τις παραξενιές του. Και όταν είναι φίλος ή εν πάση περιπτώσει κοντινό σου πρόσωπο, κάνεις πολλές φορές τα στραβά μάτια και δίνεις πρόθυμα άφεση αμαρτιών σε ό,τι μπορεί να σε ενοχλεί πάνω του. Και φτάνουμε έτσι στις γιορτινές αυτές ημέρες, όπου παρ’όλα τα προβλήματα και τα ζόρια εσύ είσαι αποφασισμένη να περάσεις καλά, και να διασκεδάσεις, έστω για λίγο. Ε, λοιπόν, εδώ είναι που η υπομονή συ πρέπει να αρχίσει να εξαντλείται και οι κόκκοι άμμου στη σχετική κλεψύδρα να είναι οι τελευταίοι που θα πέσουν.
Σύμφωνoι, περνάμε άγιες μέρες, και πρέπει να είμαστε καλοί, ευγενείς, υπομονετικοί με όλο τον κόσμο., Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι πρέπει να αφήσουμε κάποια συγκεκριμένα άτομα να μας χαλάσουν με τη συμπεριφορά τους, αυτές τις λίγες ημέρες (ειδικά αυτή του ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς). Για αυτό, κάνε ένα σχετικό κατάλογο με όλες τις φίλες σου και ευγενικά, δεν αντιλέγω, αλλά αποφασιστικά, δείξε τους την πόρτα της εξόδου, τουλάχιστον μέχρι να φύγει η χρονιά. Οι τύποι που καίγονται και σουτάρονται με συνοπτικές διαδικασίες, για να διατηρήσεις τα νεύρα σου στη θέση τους και την καλή σου εορταστική διάθεση ακμαιότατη, είναι πολύ συγκεκριμένοι και βαρούν καμπανάκι:
Η μίζερη. Εντάξει, το είπαμε, όλες στην παρέα έχετε τα προβλήματα σας. Αλλά υπάρχει μία η οποία φέρνει τη μιζέρια (η οποία συνήθως πάει αγκαζέ με τη γρουσουζιά) όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Η κακή της μουρτζούφλικη διάθεση συναγωνίζεται επάξια αυτή του Εμπενήζερ Σκρουτζ και φροντίζει να ηλεκτρίσει με τόνους αρνητικής ενέργειας κάθε χώρο από τον οποίο περνάει, Μην την αφήσεις να τραβήξει όλη την παρέα στο λάκκο της μιζέριας της. Αφήστε την μόνη να κάνει παρέα με τον Σκρουτζ και φρόντισε να περάσεις καλά, με χαμόγελο και θετική διάθεση!
Η γκρινιάρα. Είναι αυτή που δεν της αρέσει τίποτα, που το απαιτητικότατο γούστο της δεν ικανοποιείται με τίποτα, που θα βρει να πει το παραμικρό για το ο,τιδήποτε, μόνο και μόνο για να κάνει σούσουρο και να σας σπάσει τα νεύρα! Πρόκειται για τη συνήθως πι κομπλεξική και στερημένη (από πολλές απόψεις) της παρέας, η οποία τη βρίσκει ενδόμυχα με το να ασχολούνται οι άλλοι μαζί της όλη την ώρα και να τη ρωτάνε «μα τι έχεις και είσαι μέσα στα μούτρα;», «θες να κάνουμε κάτι άλλο;» και ούτω καθεξής. Ασχολήσου μαζί της το ένα λεπτό που χρειάζεται για να της εξηγήσεις ότι έχεις κανονίσει πώς θα περάσεις αυτές τις μέρες και ανανέωσε το ραντεβού σου μαζί της μετά των Φώτων. Κι άμα της αρέσει…
Η τσιγκούνα. Όχι ότι εσένα συ περισσεύουνε για να φέρνεις δέκα δέκα τις ντάνες με τα γαρύφαλλα πρώτο τραπέζι Χολίδη, αλλά όσο να ναι, κάτι παραπάνω θα ξοδευτεί αυτές τις μέρες, σωστά; Ε, η συγκεκριμένη μονίμως γκρινιάζει ότι τα πάντα της φαίνονται ακριβά, ότι δεν αξίζει να ξοδέψεις χρήματα για το χ, ψ πράγμα, προσπαθώντας να ε οδηγήσει στις επιλογές που εκείνη θεωρεί ικανοποιητικές. Και οι οποίες είναι πάντα οι πιο οικονομικές και για αυτό συνήθως κάτω του μετρίου. Δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις, όπου πράγματι υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, βέβαια, αλλά στα καβουράκια στην τσέπη, το ξαναλέω. Επίτρεψε της να πάει να τα ξαμολήσει κάτω στην Πειραϊκή στην κυρία καβουρίνα, κι εσύ με τις υπόλοιπες της παρέας φροντίστε να κάνετε αυτό που γουστάρει η ψυχή σας. Κι ας φύγει και κάτι παραπάνω, δεν πειράζει μωρέ, μία στο τόσο…
Η μπεκροκανάτα. Εντάξει, ο όρος δεν είναι και πολύ δόκιμος, σίγουρα πάντως κατάλαβες σε τι αναφέρομαι, έτσι; Στην γκόμενα που τη βρίσκει σε κάθε, αλλά κάθε, έξοδο, να κατεβάζει το ουίσκι σαν νεροφίδα, γιατί μόνο έτσι κάνει κέφι σου λέει. Και μετά αναγκάζει όλες τις υπόλοιπες να τη μαζεύουν από τις τουαλέτες και να την πηγαίνουν σπίτι της, στην καλύτερη, ή να την τρέχουν στ Ασκληπιείο Βούλας για ενέσεις ξυλοκαϊνης στη χειρότερη. Μην επιτρέψεις σε κανένα τέτοιο άτομο να σου χαλάσει τις εξόδους σου με την ανοησία και την έλλειψη συνείδησης του και επίλεξε τα νηφάλια (και στη σκέψη και στο μυαλό) άτομα, που θα περάσετε τέλεια και χωρίς να γίνετε ντίρλα. Κι άσε άλλους άτυχους να βγάζουν την αλλαγή του χρόνου στα επείγοντα του Ευαγγελισμού…
Η παρτάκιας. Που θα πας στα μαγαζιά που θέλει εκείνη, στο club που θέλει εκείνη, στο εστιατόριο που θέλει εκείνη. Γιατί είναι η φίρμα της παρέας και πάντα αυτή οδηγεί, αλλιώς κατεβάζει μούτρα και απλά δεν έρχεται. Πρώτο βήμα: Τηλεφωνάκι: «Έλα Ειρήνη, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ (διακρίνεις τον τόνο της τετελεσμένης απόφασης, ε;) να πάμε Mall για ταινία, θα έρθεις;» Δεύτερο βήμα: «Α, θέλεις να πάμε Odeon; Κρίμα, δεν πειράζει, μιλάμε για αύριο αν είναι. Φιλιά!» και κλείσιμο τηλεφώνου. Και καθάρισες. Η ίδια τακτική συνιστάται για κάθε σχετική περίπτωση. Και θα δεις για πότε αρχίζει να αλλάζει γούστα και προτιμήσεις…
Η μέτρια. Και δεν εννοώ μέτρια στην εμφάνιση ή στ χαρακτήρα ή οπουδήποτε αλλού. Κάθε άλλο. Εννοώ την κοπέλα εκείνη που μπήκε από σπόντα στην παρέα και λίγο γιατί τη λυπηθήκατε, λίγο γιατί δεν δώσατε και πολλή σημασία, ε τη βάλατε κι αυτή, χωρίς ωστόσο να ταιριάζετε στο ελάχιστο. Αυτές τις μέρες δικαιούσαι και πρέπει να τις περάσεις αποκλειστικά με τα άτομα που πραγματικά γουστάρεις. Χωρίς λοιπόν υποκρισίες και ψέματα, φρόντισε να το καταστήσεις σαφές σε κάθε ενδιαφερόμενο και σε αυτή, ότι θα γιορτάσεις σε πολύ στενό κύκλο, ο οποίος δυστυχώς δεν την περιλαμβάνει. Δεν γίνεσαι κακιά, ούτε παράξενη. Απλά για μία φορά θες να μείνεις μόνο με τους ανθρώπους που αγαπάς και θες αληθινά να είσαι δίπλα τους. Μόνο με χαρά και ωραία διάθεση. Και σε αυτή τη γιορτή, καλώς ή κακώς, κάθε τι λιγότερο απλά περισσεύει. Οπότε κόκκινη κάρτα και στα αποδυτήρια, με συνοπτικές διαδικασίες…
