«Φωτιά» έχουν πάρει από νωρίς το πρωί της Κυριακής οι σούβλες ανά την Κύπρο και Ελλάδα για το ψήσιμο του οβελία. Εκτός, όμως, από μεράκι, για να ψήσεις το αρνί και το κοκορέτσι χρειάζονται… «κόλπα» τα οποία σου παρουσιάζουμε!
Τα κάρβουνα και το γύρισμα
Πριν αρχίσεις το γύρισμα, δώσε έμφαση στο αλάτισμα, που συμβάλλει, τόσο στη γεύση, όσο και στο να γίνει τραγανή η πετσούλα.
Για έξτρα άρωμα, ρίξε στα κάρβουνα μερικές κληματόβεργες και… ας αρχίσει το ψήσιμο!
Φροντίζουμε η σούβλα να απέχει στην αρχή 50 εκατοστά από τη φωτιά, για να μην αρπάξει το ψητό. Τακάρβουνα πρέπει να είναι κατανεμημένα έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το μήκος του αρνιού, βάζοντας λίγα περισσότερα στα μπούτια και στο στήθος, τα σημεία, δηλαδή, που χρειάζεται περισσότερο ψήσιμο.
Επίσης, τα κάρβουνα δεν πρέπει να είναι ακριβώς στην ευθεία με τις σούβλες, αλλά λίγο πιο… άκρη, καθώς το λίπος που θα αρχίσει να στάζει θα φουντώνει τη φωτιά.
Πολύ σημαντικό είναι ο οβελίας να ΜΗΝ πάρει χρώμα την πρώτη ώρα του ψησίματος, γιατί θα αρπάξει εξωτερικά χωρίς να ψηθεί από μέσα.
Γυρίζουμε γρήγορα και ασταμάτητα, ενώ φροντίζουμε η φωτιά να καίει συνεχώς, αλλά χωρίς φλόγα και να προσθέτουμε κάρβουνα αν και όποτε χρειάζεται.
Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το βάρος και το πάχος του οβελία, καθώς και την ένταση της φωτιάς. Για ένα μέτριο σε μέγεθος αρνί, 3 – 4 ώρες θα χρειαστούν οπωσδήποτε!
Έξτρα «μυστικά»
Αν πέσει κάποιο κομμάτι λίπους στα κάρβουνα και αρπάξει φωτιά, ρίχνουμε λίγο αλάτι και όχι νερό.
Για να γυρίζει η σούβλα πιο εύκολα πάνω στα στηρίγματα, βάζουμε σε εκείνο το σημείο ένα κομμάτι μπόλια, το οποίο λιώνει με τη ζέστη και λειτουργεί ως λάδωμα της σούβλας.
Αν θέλουμε ο οβελίας μας να είναι πιο ελαφρύς, όταν αρχίσει να ψήνεται, τρυπάμε με ένα πιρούνι την κοιλιάτου σε μερικές μεριές, έτσι ώστε να στάζει το λίπος που συσσωρεύεται μέσα σε αυτήν. ΠΡΟΣΟΧΗ: αυτό έχειεπιπτώσεις στη γεύση του ψητού!
Αν η φωτιά σβήσει ή αδυνατίσει πολύ, απομακρύνουμε τα ψητά και φυσάμε τα κάρβουνα με ένα πιστολάκι για τα μαλλιά.
Σε περίπτωση που κατά το ψήσιμο το αρνί… καμπουριάσει, το βγάζουμε από τη φωτιά, δένουμε πάνω στην πλάτη του ένα μακρύ ίσιο ξύλο και το επιστρέφουμε στον «τόπο του εγκλήματος».
Χρόνια πολλά και… καλοφάγωτα!
