Μικρή μου, οι άνθρωποι αλλάζουν!
Τι; Τι με κοιτάς και απορείς;
Αλλάζουν σου λέω! Οχι; Και όμως! Αλλάζουν και γίνονται πιο σκληροί κάποιες φορές λιγότερο άνθρωποι!
Σπάνιες οι παρτίδες ανθρώπων που ξεφεύγουν και αλλάζουν θυσιάζοντας τον εαυτό τους για να γίνουν καλύτεροι!
Τι με κοιτάς; Σου λέω αλλάζουν! Το ξέρεις άλλωστε και εσύ! Το βλέπεις .. το νιώθεις!
Κοίτα… Κοίτα τον! Με αυτόν δεν ήσουν μια ζωή! Τι δεν τον αναγνωρίζεις ε; Και όμως! Τώρα έγινε όλα αυτά που ήθελες!
Ναι το ξέρω μικρή μου. Το άδικο σε τρώει! Είναι λογικό! Μα ησύχασε! Σε τρώει το άδικο των ανθρώπων. Λες μα αφου μπορούσε γιατί δεν το έκανε και τότε για να είστε καλά!
Απορείς ε; Για αυτό σου λεώ αλλάζουν οι άνθρωποι! Στο λάθος χρόνο ίσως! Σε λάθος στιγμές…Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή σωστοί άνθρωποι οι αποδέκτες! Μα μην μου στεναχωριέσαι!
Νιώθεις αδικία! Διότι σε πολέμησαν πολύ. Διότι όλα αυτά που ζητούσες τα κοροϊδευαν, τα περιφρονούσαν, τα υποβίβαζαν, τα μηδένιζαν σαν δικά σου θέλω…
…και τώρα….ναι τώρα όσα έκραξαν τα κάνουν οι ίδιοι… διότι τώρα είναι δικά τους θέλω! Τώρα μπορούν! Τώρα μπορεί να τα κάνει! Κοιτα τον!
Οχι σε σένα, αλλά σε κάποια άλλη! Με κάποια άλλη…για κάποια άλλη!
Μα να ξέρεις ο χαρακτήρας δεν αλλάζει, μόνο η συμπεριφορά! Το ξέχασες; Δεν ήταν χθες που σου έδειξε πως μαζί σου ίδιος ειναι και την ίδια στιγμή ένας άλλος με μια άλλη;
Για σένα δεν μπορούσε! Τώρα μπορεί ….! Πονάει..ναι. Η αδικία μιας χαμένης ζωής, μιας ζωής που ίσως να ήταν τόσο όμορφη αν όλα αυτά που κανει τώρα τα έκανε σε σένα! Αυτα που ζητούσες και τα κοροϊδευε. Ναι αυτά!
Κοίτα, οι άνθρωποι αλλάζουν…μα να θυμάσαι…τον εαυτό του κάνενας δεν τον ξεγελά! Και ο Θεός, μας ταϊζει ότι κοροϊδεύουμε!
Πήρες το μάθημα σου μικρή μου!
Πέσε κοιμήσου μάτια μου…και αύριο μέρα είναι!
