Στις µέρες µας, είναι πολύ σπάνιο να συναντήσουµε ανθρώπους που να αγαπάνε αυτό που κάνουν και να δίνουν τη ψυχή τους γι’ αυτό. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και τα άτοµα που απαρτίζουν το Θεατρικό Όµιλο ∆ερύνειας, έναν από τους µεγαλύτερους ερασιτεχνικούς θιάσους στην Κύπρο µε ανελλιπή θεατρική και πολιτιστική προσφορά. Ο υπεύθυνος, Χρηστος Καραΐσκος µας περιγράφει την ιστορία, την πορεία, το σήµερα αλλά και το αύριο του Οµίλου.
Ας ξεκινήσουµε λέγοντας µας πώς βρέθηκες στο χώρο του Θεάτρου;
Ξεκίνησα να φοιτώ µετά από εξετάσεις στη ∆ραµατική Σχολή Βλαδίµηρος Καυκαρίδης. Και οφείλω να οµολογήσω πως στην αρχή δε µου άρεσε καθόλου και ήθελα να φύγω.
Να φύγεις; Γιατί;
Ο χώρος του θεάτρου έχει τις ιδιαιτερότητές του. Είναι ένας χώρος µε πολλή ανασφάλεια. Εκεί λειτουργούν µε έναν τρόπο που ένα παιδί από τη ∆ερύνεια, σαν και εµένα το 1997, αδυνατούσε να καταλάβει. Έχουν πολύ συγκεκριµένους τρόπους για το πώς θα δράσουν, πώς θα συµπεριφερθούν ακόµα και πώς θα καπνίσουν το τσιγάρο. Βέβαια στην πορεία, µε τη βοήθεια των συµφοιτητών µου, έµεινα και εξοικειώθηκα µε το χώρο.
Από τότε ποια ήταν η πορεία σου;
Τελείωσα τις σπουδές µου και από τότε έπαιξα στο ΘΟΚ για περίπου 5 χρόνια, στο Σκάλα και στο Σατυρικό καθώς και σε άλλα θέατρα αλλά και σε τηλεοπτικές παραγωγές σχεδόν σε όλα τα κανάλια. Το 2002 µαζί µε τον Περικλή και τη Ρένα δηµιουργήσαµε το θεατρικό εργαστήρι «Ρυθµός», το οποίο διατηρούµε µέχρι και σήµερα, ενώ ταυτόχρονα είµαι και Γενικός Υπεύθυνος στο Μουσικό ωδείο της συζύγου µου Νίκης Καραϊσκου. Σε κάποια φάση πήγα Ελλάδα για να αποκτήσω περισσότερη εκπαίδευση στο θέατρο και την αγωγή της φωνής. Όταν επέστρεψα, το 2007 µε πρωτοβουλία της ∆ηµοτικής Συµβούλου ∆ερύνειας, Λένιας Τακκούσιη, ξεκινήσαµε το θεατρικό Όµιλο ∆ήµου ∆ερύνειας µε τη στήριξη του πρώην ∆ηµοτικού Συµβουλίου και συνεχίζουµε σήµερα µε τη στήριξη του νυν ∆ηµοτικού Συµβουλίου.
Ποιος είναι ο στόχος λειτουργίας του Θεατρικού Οµίλου ∆ερύνειας;
Πρωταρχικός στόχος µας είναι η υγιής απασχόληση των µελών. Στη συνέχεια θα θέλαµε να βάλουµε και εµείς το λιθαράκι µας στην ανάπτυξη του θεάτρου στην ελεύθερη επαρχία Αµµοχώστου.
Ο όµιλος αν και έχει µόνο επτά χρόνια λειτουργίας έχει θέσει γερές βάσεις και θα µπορούσες να πεις πως λειτουργεί σε επαγγελµατικό επίπεδο;
Νοµίζω πως ναι. Και όλα αυτά µε το µεράκι των µελών του, που αφιλοκερδώς προσφέρουν χρόνο, κόπο και ιδέες για να µπορεί η οικογένεια του θεατρικού οµίλου να δηµιουργεί. Ο όµιλος µας απαρτίζεται από περίπου τριάντα άτοµα, τα οποία αυξάνονται µέρα µε τη µέρα και λειτουργούν τρεις σκηνές: η καλοκαιρινή, η χειµερινή και η παιδική.
Με ποια κριτήρια κάποιος µπορεί να γίνει µέλος του Οµίλου;
Μέλος, γίνεται όποιος δηλώσει συµµετοχή και αποδεχτεί τους όρους λειτουργίας του Οµίλου.
Ο κόσµος πως δέχθηκε τον Όµιλο;
Κάθε φορά που ανεβάζουµε µια παράσταση την παρακολουθούν γύρω στις 2000-2500 χιλιάδες κόσµος, πράγµα που σηµαίνει πως αρέσει. Από εκεί και πέρα ο Όµιλος λειτουργεί καθαρά για να ικανοποιήσει τα µέλη του. Στόχος µας βέβαια, είναι κάθε φορά να είµαστε και καλύτεροι, να αρέσουν οι παραστάσεις µας αλλά αν δεν περνούν καλά τα µέλη δε θα βγει ούτε η παράσταση καλή. Προτεραιότητα δική µου είναι να περνούν καλά τα µέλη µέσα από τους όρους που θέτουµε.
Έτυχε να δεχτείς κάποια κριτική που δε θα ξεχάσεις ποτέ;
Μέσα από τις παραστάσεις που έχω παίξει ή σκηνοθετήσει αυτά τα 16 χρόνια έχω ακούσει πολλά. Εναπόκειται σε εσένα να φιλτράρεις αυτά που ακούς.
Ποια είναι η µεγαλύτερη δυσκολία στο θέατρο;
Στο θέατρο υπάρχουν πολλές χαρές καθώς και δυσκολίες. Ένα από αυτά είναι ότι έχεις «αντίπαλο το θεατή». Αν του αρέσει η παράσταση νίκησες. Αν όχι έχασες. Μπορεί να είναι κουρασµένος, ταλαιπωρηµένος µε πολλά προβλήµατα αλλά εσύ πρέπει να τον κάνεις να περάσει καλά.
Ποια θεωρείς ότι ήταν η καλύτερη παράσταση που ανεβάσατε µε το θεατρικό όµιλο;
∆εν µπορώ να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριµένη, ήταν όλες τους παιδιά µου. Κάθε παράσταση είναι ο καρπός πολύ σκληρής δουλειάς, αγαπήσαµε την κάθε µία ξεχωριστά και θεωρώ πως θα αδικήσω όλες τις υπόλοιπες αν πρέπει να διαλέξω µόνο µια.
Ποιος είναι ο µεγαλύτερος σου στόχος;
∆εν µπορώ να πω ότι έχω κάποιο συγκεκριµένο στόχο. Θεωρώ ότι ο δρόµος, η πορεία και το καθηµερινό µας ταξίδι χαράζουν από µόνα τους το στόχο.
Σηµαντικό είναι να περνάς καλά σε αυτό που κανείς.
