Γράφει η Γιώτα Απουτέ
Θα ήθελα να δώσω μια γενική πληροφορία προς κάθε έναν εκεί έξω που κριτικάρει μια μαμά, τις επιλογές της και τον τρόπο που μεγαλώνει τα παιδιά της: δεν χρειαζόμαστε κάποιον να μας φορτώνει με ενοχές – τα καταφέρνουμε περίφημα και μόνες μας. Οι τύψεις, η ανασφάλεια ότι τα κάνουμε όλα χάλια και η ντροπή (απέναντι στον γείτονα, στον περαστικό, στην συνάδελφο, στα πεθερικά, στην κοινωνία, στο σύμπαν) είναι εκεί, είναι στο job description, έρχονται μέσα στο πακέτο, ρε παιδί μου. Και πίστεψέ με όταν σου λέω πως δίνουμε μεγάλο αγώνα για να μην νιώθουμε έτσι και για να μην καταλήξουμε να τρώμε όλο μας το μισθό σε πάνες και ψυχανάλυση. Οπότε, θα προτιμήσω σήμερα αντί για group therapy να κάνω writing therapy δηλώνοντας πως καμία μαμά δεν θα έπρεπε να ντρέπεται…
1.Επειδή έγινε μαμά με τη βοήθεια της επιστήμης
Αλήθεια τώρα; Εν έτει 2019 υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι και ηλίθιες εκεί έξω που θα ψιθυρίσουν υποτιμητικά στο αυτί του διπλανού τους «το έκανε με εξωσωματική»; Και δεν ντρέπονται για λογαριασμό τους;
2.Να αρνηθεί επισκέψεις στο μαιευτήριο
Την πρώτη μέρα ήθελα να έρθουν όλοι (και δεν ήρθε σχεδόν κανείς). Την δεύτερη μέρα ήθελα να μην έρθει σχεδόν κανείς (και ήρθαν όλοι). Την τρίτη μέρα την πέρασα κατάκοπη και άυπνη, μετανιώνοντας που την προηγούμενη δεν βγήκα έξω σαν τον Κωνσταντάρα να φωνάζω «ΩΞΩ» προς πάσα κατεύθυνση.
3.Να θηλάζει το παιδί της δημόσια
Πραγματικά, κανένας, μα κανένας δεν έχει δικαίωμα να κάνει μια μαμά να ντρέπεται επειδή ταΐζει σε κοινή θέα το παιδί της. Γιατί αυτό ακριβώς κάνει όταν έχει έξω το στήθος της και το παιδί της τρέφεται από αυτό – και αν κάποιος βλέπει κάτι διαφορετικό έχει αυτός το πρόβλημα, όχι εκείνη.
4.Να μη θηλάσει
Ενδεχομένως θα έπρεπε να αισθάνεται άσχημα κάποια που δεν προσπάθησε καν να δώσει στο παιδί της αντισώματα επειδή δεν ήθελε να χαλάσει το στήθος της, αλλά ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτή τη ζωή και λόγος δεν μας πέφτει. Επιπλέον, αλήθεια τώρα, πόσες είναι αυτές οι περιπτώσεις; Προσωπικά, όσες γυναίκες ξέρω που δεν θήλασαν είτε δεν μπορούσαν εξαρχής για ιατρικούς λόγους είτε το προσπάθησαν, όπως κι εγώ (άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο και άλλες πραγματικά ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ) και απέτυχαν. Είναι ανάγκη να τις κάνουμε να αισθάνονται και αποτυχημένες από πάνω;
5.Για τα κιλά της εγκυμοσύνης
Και αυτό στο λέω εγώ που πήρα 20 κιλά στην εγκυμοσύνη, έχω ακόμη 5 να χάσω. Προσπαθώ, όμως, και σιγά σιγά τα χάνω, έστω και με ρυθμούς τετραπληγικού σαλιγκαριού. Μου αρκεί που πεινάω, εντάξει; Σκασίλα μου να ντρέπομαι κιόλας.
6.Να ζητήσει βοήθεια για να ανεβάσει το καρότσι στις σκάλες
Ντροπή θα έπρεπε να αισθάνεται αυτός που έφτιαξε τις σκάλες και δεν σκέφτηκε να φτιάξει παραδίπλα μια ράμπα και/ή ασανσέρ για παιδικά καρότσια και (βασικά για) ΑΜΕΑ.
7.Να αρνηθεί να πάρει μέρος σε οτιδήποτε θα θέσει σε κίνδυνο και/ή ταλαιπωρία το παιδί της
Η παρέα θέλει να trekking/ hiking/ jeeping/ jogging/ rafting/ canoeing/ kayaking/ σφύρα/ σφαίρα/ πένταθλο; Κανένα πρόβλημα, παιδιά, εμείς εδώ θα είμαστε, στο καφέ, θα κάνουμε waffle eating και θα σας περιμένουμε.
8.Να κυκλοφορεί απεριποίητη
ΟΚ, προφανώς δεν εννοούμε να βγει έξω σαν το τέρας του βάλτου, αλλά αν το να θεωρείται «περιποιημένη» περιλαμβάνει μανικιούρ-πεντικιούρ-κομμωτήριο-shopping, συγγνώμη, απλά δεν βγαίνουν οι ώρες της ημέρας.
9.Να παρατήσει τα παιδιά της για να πάει για μανικιούρ-πεντικιούρ-κομμωτήριο-shopping
Μα πώς κάνετε έτσι; στη γιαγιά τους τα άφησα, όχι στον δρόμο.
10.Για το μωρό της που κλαίει στο εστιατόριο
Να απελπιστεί; Ναι. Να αγανακτήσει; Φυσικά. Να θυμηθεί εκείνη την υπέροχη διαφήμιση προφυλακτικών; Βεβαίως. Αλλά να ντραπεί; Όχι. Αρνούμαι να ντραπώ που το μωρό μου συμπεριφέρεται σαν φυσιολογικό μωρό.
Τα φιλιά μου,
Γιώτα Απουτέ
