Δεν ειναι παιχνίδι οι ζωες των ανθρωπων… και ουτε οι ψυχες τους. Δεν ειναι εμπόρευμα να το πουλας αμα θες ακριβα και αμα θες φτηνα.
Της Ελενας Τσιακούπη (2013)
Δεν μπορείς να παίρνεις μια ψυχή και να παίζεις, να δινεις ελπίδες, να γεμίζεις την ωρα σου, τα χρόνια σου και ταυτόχρονα να την καμουφλάρεις οπως θες για το συμφέρον. Να την αδείαζεις την σχεση, να την πουλάς, να εξεφτελίζεις την λέξη “Σε αγαπω”.
Δεν ειναι ολα παιχνίδια… διότι οταν πληγωνεις καποιον, οταν τον κάνεις να πονά και συνεχίζεις αλύπητα αυτο το στυλ, που για σενα φαινεται κατι λογικο λογω του εγωισμου σου, … αυτο τον ανθρωπο τον διαλύεις ψυχολογικά, τον κανεις να μην εμπιστεύεται αλλο, τον κανεις να… φοβάται την ζωή.
Και ποιος εισαι εσυ που θα γεμίσεις τον αλλο με φόβους επειδη εσυ δε μπορεις να διαχειριστείς τον εαυτό σου; Και ποιος εισαι εσυ που πιστεύεις εχει δυναμη Θεού να ρυθμίζεις τις καταστάσεις οπως σε βολεύουν, πουλώντας τους ανθρώπους γύρω σου κατα το συμφέρον σου;
Ποιος εισαι εσυ…που παιρνεις την καρδια του αλλου στα χερια σου και την σφίγγεις οσο θελεις και μετα την πετας και την τσαλαπατας με ολη σου τη δυναμη; Ποιος σου εδωσε το δικαιώμα αυτο; Ο Θεος;
Μονο καποιος χωρις το Θεο μέσα του μπορεί να φερθει ετσι!
