Ισως πάρει καιρό να το καταλάβεις… μα όταν αγαπάς κάποιον που δεν νιώθει το ίδιο για σένα και δεν νοιάζεται το ίδιο για σένα…τότε το καλύτερο ειναι να τον αφήνεις να χτίσει την ζωή που ονειρεύεται και ας μην ανήκεις σε αυτήν.
Αν για τον δικό του κόσμο δεν είσαι το καλύτερο και δεν σε αναζητά σου δείχνει πως δεν σε θέλει μεσα σε αυτόν, αν τον αγαπάς τότε άφησε τον.
Αγάπα τον μέσα σου και απλά να προσεύχεσαι κάθε του επιλογή να τον κάνει χαρούμενο. Η αληθινή αγάπη ή σε φέρνει κοντά στον άλλον και τον φροντίζεις ή απλά σε αφήνει απέξω να κοιτάς την ευτυχία του, με την ευχή ότι βρίσκει να είναι αληθινό.
Μην απαιτείς να σε αγαπούν το ίδιο αν δεν μπορούν, μην ζητιανεύεις αγάπη ή σεβασμό. Εσύ αγαπάς αυτό εχει σημασία το τι κάνει ο άλλος είναι δική του υπόθεση.
Και αφού εσυ αγαπάς και δεν σε αγαπούν… φύγε! Αυτός ξέρει και ποια εισαι και τι είσαι και τι έδωσες και τι θα έδινες. Να σέβεσαι τι επιλογές του άλλου. Και αν αυτοί δεν σε σέβονται μην προσπαθήσεις να κερδίσεις σεβασμό. Οι άδειοι άνθρωποι δεν τον δίνουν και δε θα σου φερθούν ποτέ με σεβασμό… Διότι αν σέβονταν θα είχαν την ανάγκη να σου μιλήσουν, να δουν αν εισαι καλά , να σε κανουν και εσένα να νιώσεις καλύτερα ακόμα και αν δεν ήταν μαζί σου! Θα ήταν πλάι σου ως άνθρωποι!
Για αυτό αν τον αγαπάς ας τον να φύγει!
