Κι έτσι απλά, όλα κατέρρευσαν. Και όταν λέω όλα, εννοώ βασικά τον πύργο της εμπιστοσύνης, που είχες χτίσει τουβλάκι τουβλάκι μεταξύ εσού και του συντρόφου σου, και τον οποίο διέλυσες όχι με μπουλντόζα, ούτε με βαριοπούλες, αλλά με μία σου και μόνη πράξη. Αδιάφορο του αν πρόκειται για κέρατο ή για κάποιο καραμπινάτο και χονδροειδέστατο ψέμα ή οτιδήποτε άλλο, η μοιραία και τραγική συνέπεια παραμένει. Και τα συντρίμμια που καταλαμβάνουν όλο τον ελεύθερο χώρο μεταξύ σας, είναι απίστευτα δύσκολο έως σχεδόν αδύνατον…
….να μετακινηθούν και να επιτρέψουν στη σχέση σας να αναστηθεί.
Μην κάθεσαι να κλαις πάνω από τα ερείπια και άσε τους θρήνους και τις οιμωγές. Το ότι δεν έμεινε κολιμπηθρόξυλο από τη λέξη «εμπιστοσύνη» μεταξύ σας είναι αποκλειστικά και μόνο δικό σου κατόρθωμα. Πολύ πιο παραγωγικό και σίγουρα ενδεικτικό μεταμέλειας είναι να προσπαθήσεις να μετατρέψεις τον κρανίου τόπο σε εύφορη κοιλάδα, και να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να μαζέψεις ότι μπορεί να σωθεί (αν υπάρχει κάτι). Το ξέρω, είναι απίστευτα δύσκολο. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης, μέσα σε μία σχέση, ειδικά όταν έχει παραβιαστεί τόσο βάναυσα, αποτελεί αποστολή πιο δύσκολη και από αυτή του Σισύφου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα παρατήσεις, έτσι; Προχώρα αργά και δυναμικά, με τα ακόλουθα βήματα:
- Γίνε απόλυτα ειλικρινής και ομολόγα τα όλα, κακούργα! Ότι κι αν ήταν αυτό που κλόνισε τη σχέση σας, μην νομίζεις ότι μπορείς να την ξαναστήσεις αν δεν είσαι απόλυτα ειλικρινής. Για αυτό, κλείσε τους λογαριασμούς σου με τα μοιραία σου λάθη, ώστε να μην επιστρέψουν για να σε στοιχειώσουν δριμύτερα και ΜΕΤΑ ξεκίνα τον αγώνα δρόμου, που (για να σε προετοιμάσω), δεν θα είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος…
- Μην προσπαθήσεις – αλλά ΠΟΤΕ – να βγεις από πάνω. Το κεφάλι σκυμμένο, το ηθικό χαμηλό και η ένταση της φωνής κατεβασμένη. Η επιθετικότητα και το να ζητήσεις και τα ρέστα από πάνω για την κουτσουκέλα που έκανες, καταλαβαίνεις ότι απλά θα προσθέσει ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο που πηγαίνει ολοταχώς για θάψιμο…
- Εξηγήσου. Αναλυτικότατα. Δώσε στο σύντροφο σου να καταλάβει για ποιόν λόγο έδωσες την κλοτσιά στην καρδάρα με το γάλα (δεν μπορείς να πεις, έχω πλήθος παραστατικότατων μεταφορών σήμερα), και κυρίως, για ποιους λόγους πιστεύεις ότι αξίζει να προσπαθήσετε να μαζέψετε το εναπομείναν γάλα, από το να το αφήσετε να χαθεί. Το 80% της προσπάθειας εντάσσεται σε αυτή την κουκκιδίτσα, για αυτό ξαναδιάβασε την όσες φορές χρειαστεί για να την εμπεδώσεις. Το υπόλοιπο 20% ποιο είναι; Μα το πόσο πολύ σε αγαπάει και πόσο αδυνατεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εσένα (το οποίο, δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό, αλλά ας μην επεκταθώ…)
- Σε περίπτωση που σου δοθεί οποιαδήποτε ευκαιρία, όχι μόνο πιάσε την από τα μαλλιά, αλλά μην της αφήσεις ούτε τρίχα! Το κατά πόσο θα την αφήσεις καραφλή ή με μακριά κόμη να ανεμίζεις πάνω από το χάσμα που έχει ανοίξει μεταξύ σας θα δείξει το αν υπάρχει πιθανότητα να ξανακολλήσει το ραγισμένο γυαλί., και να ανατρέψεις τον νόμο των πιθανοτήτων. Πράγμα που σημαίνει…
- …πάλεψε, πάλεψε, πάλεψε! Βάλε όλη σου την ενέργεια στο να διορθώσεις τα πράγματα, και να επουλώσεις την πληγή που δημιουργήθηκε. Μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο, και μην πιστέψεις ούτε λεπτό ότι η δουλειά σου τελείωσε. Απλά keep going!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πραγματική μετάνοια φαίνεται. Τόσο στο βλέμμα, όσο και στις πράξεις, και τη μετέπειτα συμπεριφορά του αμαρτήσαντα. Το ζήτημα είναι κατά πόσον ο σύντροφος σου έχει όχι μόνο τη θέληση, αλλά και τη δύναμη να ξανασηκωθεί και να σε κοιτάξει, ώστε να τη διαπιστώσει. Γιατί υπάρχει πάντα η περίπτωση να μην ενδιαφερθεί καν. Και να τραβήξει αλλού το δρόμο του, προσπαθώντας να συνέλθει μόνος του,, μη θέλοντας να ξανακούσει τίποτα σχετικό με σένα.
Δεν είναι σκληρό ούτε απάνθρωπο. Και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει ότι δεν σε αγάπησε πραγματικά, γιατί «όποιος αγαπάει, συγχωρεί». Πέτα το manual της Τένιας Μακρή και κάνε focus στη σκληρή πραγματικότητα: ορισμένα πράγματα απλά δεν διορθώνονται. Είτε γιατί η ουλή που έχει ανοίξει είναι πολύ βαθιά και χαίνουσα για να γιατρευτεί είτε γιατί προσκρούουν σε κάποιες αρχές και πεποιθήσεις του άλλου, που τον φέρνουν αντιμέτωπες με την προσωπική του αξιοπρέπεια και την ίδια του την αλήθεια. Κι αν εσύ τις καταπατήσεις χωρίς σεβασμό και δεύτερη σκέψη, μην περιμένεις να γυρίσει και το άλλο μάγουλο. Η διδασκαλία του Ιησού δεν θα βρει το πρακτικό της αντίκρισμα στη συγκεκριμένη περίπτωση, για κακή σου τύχη.
Οπότε τι κάνεις; Κάθεσαι και κλαις, όπως λέγαμε στην αρχή πάνω από τη στάχτη και μπούλμπερη; Ή συνεχίζεις τη ζωή σου, έχοντας πάρει το μάθημα σου και αναζητώντας κάτι το διαφορετικό, προσπαθώντας να μην υποπέσεις ποτέ στο ίδιο λάθος; Η απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα και κυρίως στα δύο σκέλη του δεύτερου, θα δώσει με το χρόνο και την τελική απάντηση στο ερώτημα αν η εμπιστοσύνη της καταρρακωμένης σου σχέσης κακώς δεν επανακτήθηκε ή ευτυχώς για αυτόν, πετάχτηκε μία και καλή στον κάλαθο των αχρήστων…
