Έπειτα από ένα παιδί – αριστούργημα και ένα ευτυχισμένο σπίτι (εχμ, τον περισσότερο καιρό) φέτος αισθάνομαι πιο πλήρης από ποτέ. Θα έλεγε κανείς πως, την ώρα που θα σβήνω τα κεράκια μου, δεν απομένει σχεδόν τίποτα να ευχηθώ, πέρα από υγεία και φωτογένεια για όλους, σωστά; Όχι βέβαια.
Γιατί οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα αχόρταγα και, παρά την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε για όλα όσα κατακτήσαμε και/ή ήρθαν στο δρόμο μας, πάντα ευχόμαστε και για 1, 2 ή…35 πραγματάκια ακόμη. Τα δε πράγματα αυτά, τις περισσότερες φορές περνάνε και από το χέρι μας, οπότε αν θέλουμε μπορούμε κάλλιστα να τα βαφτίσουμε και «στόχους». Φέτος λοιπόν, την ημέρα των γενεθλίων μου, εγώ, το birthday girl εύχομαι…
1. Υγεία. Για εκείνους, για εμένα, για όσους αγαπώ, για όλους.
Χωρίς πολλά – πολλά, το βάζω εδώ το απόλυτο αγαθό, πρώτο πρώτο, στην περίοπτη θέση που του αξίζει. Πάμε παρακάτω.
2. Χρόνο. Περισσότερο χρόνο.
Γιατί μετά την υγεία, στο δικό μου Χρηματιστήριο Αξιών, ο χρόνος καταλαμβάνει την αμέσως επόμενη θέση. Ούτε τα χρήματα, ούτε ο έρωτας, ούτε οι επιτυχίες – αν δεν έχεις χρόνο να τα χαρείς όλα αυτά, τι να τα κάνεις;
3. Ύπνο.
Ο καθένας εύχεται να του έρθει εκείνο που του έχει λείψει περισσότερο.
4. Το σώμα μου πίσω.
Δεν έχω αυταπάτες, δεν θέλω να μπω στο τζιν που φορούσα στο λύκειο (ενταξει, θέλω, αλλά λιγο ρεαλισμό παρακαλώ). Μήπως θα μπορούσα όμως, παρακαλω, να έχω την Προ Μωρού σιλουέτα μου πίσω; Υπόσχομαι πως, από πλευράς μου, θα αφήσω για λίγο τα γλυκά και θα ξεκινήσω να εργάζομαι προς αυτή την κατεύθυνση.
5. Να μην παρατάω projects στη μέση.
Από σειρές που τις σταματάω μετά από 2 επεισόδια (αν βρω χρόνο), μέχρι δίαιτες, έχω αυτό το κακό ελάττωμα, να εγκαταλείπω κάποια πράγματα στη μέση. Φέτος λέω, έτσι για αλλαγή, να εγκαταλείψω το ίδιο το ελάττωμα.
6. Να μην λέω ψέματα στον εαυτό μου.
Π.χ. «φάε αυτο το κρουασάν τώρα και δεν θα φας τίποτα άλλο όλη μέρα».
7. Να εχω μεγαλύτερη ανοχή απέναντι στα λάθη μου.
Αφού το έφαγα το καταραμένο κρουασάν, είναι ανάγκη να περνάω το υπόλοιπο της ημέρας σε mode τύψεων;
8. Να έχω μεγαλύτερη ανοχή απέναντι στους άλλους…
Σε τελική ανάλυση, ο κάθε ένας από εμάς έχει τις δικές του προσωπικές μάχες να δώσει. Δεν χρειάζεται να ξεμαλλιαζόμαστε και μεταξύ μας.
9. … αλλά να μη με νοιάζει καθόλου η γνώμη τους, όταν αυτή έχει σκοπό να με στεναχωρήσει και όχι να με βελτιώσει.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχολούμαστε με τον κάθε πικραμένο που έχει βαλθεί να μας πικράνει κι εμάς.
10. Να γράφω συχνότερα στο blog μου.
Ε, ΝΑΙ.
11. Να μην νιώθω πως πρέπει να απολογηθώ σε κανέναν για το πώς έχω επιλέξει να μεγαλώσω το παιδί μου.
Μπορεί η κάθε μαμά να κοιτά τα δικά της παιδιά; Όπως λέει και μια γνωστή μου, γεμίσαμε mothers of the year.
12. Να μη συγκρίνομαι.
Ούτε ως μητέρα, ούτε ως σύζυγος, ούτε ως γυναίκα, ούτε ως επαγγελματίας. Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί – κι αυτό είναι το υπέροχο.
13. Να μην αισθάνομαι όλη την ώρα ενοχές για το αν είμαι καλη μαμά.
Αν και νομίζω πως τις ενοχές στις φέρνουν στο μαιευτήριο, μαζι με το νεογέννητο και δεν σε εγκαταλείπουν ποτέ.
14. Να κάνω κανένα ταξίδι.
Με παιδί ή χωρίς. Με έμφαση στο «ή χωρίς».
15. Να αρχίσω να μαθαίνω ιταλικά.
Είναι στα resolutions μου από το 2012 αλλά προς το παρόν τα μόνα που μιλάω ειναι focaccia, carbonara, pizza.
16. Να μην πέφτω στην παγίδα πως η ευτυχία με περιμένει στην επόμενη γωνία.
Και να μην ξέχναω πόσο ευτυχισμένη ειμαι, εδώ και τώρα.
Χρόνια μου πολλά και να με χαίρεστε!
Τα φιλιά μου,
Γιώτα Απουτέ
