Πριν κάνετε οικογένεια, είχατε υποψιαστεί ποτέ πως η σωματική κούραση θα ήταν τόσο μεγάλη που θα σας γονάτιζε και συναισθηματικά; Η παρακάτω μαμά, πάντως, δεν είχε την παραμικρή ιδέα μέχρι που της συνέβη!
«Είχα ακούσει κι εγώ τις συμβουλές τύπου “κοιμήσου τώρα που μπορείς” όσο ήμουν έγκυος και, ομολογώ, δεν τις πήρα ποτέ στα σοβαρά. Εξάλλου, ήξερα καλά τι σημαίνει σωματική κούραση πριν κάνω παιδιά.
Μετά έκανα παιδιά και κατάλαβα τη διαφορά…
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι γυναίκες χωρίς παιδιά δεν κουράζονται ή ότι είναι τεμπέλες – οι γυναίκες από τη φύση μας είμαστε σκληρά εργαζόμενες και βάζουμε τα δυνατά μας σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Η μητρότητα, όμως, σε εξαντλεί με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Είμαστε συνεχώς εν κινήσει για να μαγειρέψουμε, να έχουμε το σπίτι σε μια σειρά, να πάμε (και να φέρουμε) τα παιδιά στις διάφορες δραστηριότητες, να βάλουμε μπουγάδα, να συμμαζέψουμε την κουζίνα, να ψωνίσουμε, να θυμόμαστε όλες τις εκκρεμότητες της οικογένειας, να επιβάλλουμε την τάξη όταν χρειάζεται, να βάζουμε όρια στα παιδιά και, όσες εργαζόμαστε, να είμαστε και συνεπείς και στη δουλειά μας.
Όλα τα παραπάνω, όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά στη συναισθηματική εξάντληση που νιώθουν οι μαμάδες μέρα με τη μέρα. Πρόκειται για ένα είδος κούρασης για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα έως ότου απέκτησα παιδιά, και με έπιασε εντελώς απροετοίμαστη.
Καθώς περνούσε ο καιρός, διαπίστωσα ότι ακόμα και όταν το σώμα μου ένιωθε ξεκούραστο, το πνεύμα μου ήταν κουρασμένο.
Μερικές φορές, η αγάπη μου για τα παιδιά μου, η έγνοια μου να είναι χαρούμενα, να μεγαλώνουν σωστά και να μην αποκτήσουν… παιδικά τραύματα, με εξουθενώνει. Είναι σκληρή δουλειά να αγαπάς τόσο πολύ τα παιδιά σου, γιατί σημαίνει ότι νοιάζεσαι γι’ αυτά κάθε στιγμή – αγχώνεσαι, τα σκέφτεσαι συνέχεια και δεν σταματάς λεπτό να τα φροντίζεις.
Όταν τα παιδιά μας είναι χαρούμενα, υπάρχει μια ελαφρότητα στα βήματά μας. Όταν γελάνε, γελάμε κι εμείς. Όταν έχουν αυτοπεποίθηση, “ψηλώνουμε” κι εμείς μαζί τους. Όταν μιλάνε σοφά, θαυμάζουμε την ωριμότητα και την ανάπτυξή τους.
Όταν, όμως, είναι σιωπηλά και κακόκεφα, ανησυχούμε. Όταν είναι ατίθασα και δεν τηρούν τους κανόνες, παίρνουμε το αυστηρό μας ύφος και μέσα μας πονάμε για τον τρόπο που πρέπει να φερθούμε. Όταν παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες δεν συμφωνούμε, στεναχωριόμαστε βουβά, προσπαθώντας να μην τους κόψουμε τα φτερά.
Δεν είναι περίεργο που είμαστε κουρασμένες. Νιώθουμε τα πάντα στον υπέρτατο βαθμό κι αυτό είναι εξουθενωτικό! Εξάλλου, όταν η μισή σου καρδιά ζει έξω από το σώμα σου, είναι κάτι εξαντλητικό.
Γι’ αυτό αγαπητή μαμά που με διαβάζεις, μη ζητάς ποτέ συγγνώμη επειδή είσαι κουρασμένη. ΠΟΤΕ. Αντίθετα, προσπάθησε να κοιμάσαι όταν το χρειάζεσαι, παίξε με τα παιδιά σου χωρίς να νοιάζεσαι για τις δουλειές του σπιτιού, βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας και χαλαρώστε σε κάθε ευκαιρία.
Εντωμεταξύ, αφήστε την αγάπη σας για τα παιδιά σας να σας… εξαντλήσει και απολαύστε το! Μια μέρα αυτή η αγάπη δεν θα είναι τόσο κουραστική. Τα παιδιά θα έχουν πάρει τον δρόμο τους, θα ζουν σε άλλο σπίτι και δεν θα ανησυχείτε τόσο πολύ. Εκείνη τη μέρα, ίσως και να αναπολήσετε την εξαντλητική αγάπη που νιώθετε σήμερα».
Πηγή: mother.ly
