Όσο κι αν η ίδια επιμένεις να κλείνεις συστηματικά τα αυτιά σου. Λόγω συνήθειας, ανασφάλειας, ή προσκόλλησης σε ανθρώπους, από τους οποίους κάθε συναισθηματική απεμπλοκή αφήνει και βαθύτερο σημάδι στον ψυχισμό σου, ωθώντας σε στο να αναπτύξεις μία αντίληψη στο μυαλό σου, όπου το ενδεχόμενο της μοναξιάς είναι κυριολεκτικά απαγορευτικό. Και η ύπαρξη σου στο πλαίσιο μίας σχέσης, να φαντάζει ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση.
Τι κι αν το περιβάλλον σου, το σώμα και η ψυχή σου, το σύμπαν ολόκληρο, σου φωνάζουν με κάθε τρόπο ότι πρέπει να αρχίσεις σιγά σιγά να αποτοξινώνεσαι; Η ίδια βάζεις περισσότερο βουλοκέρι, και φωνάζεις ασταμάτητα. Δεν ξέρω αν ο γραπτός λόγος και η οπτική επαφή βοηθήσουν περισσότερο την κατάσταση. Γνωρίζω μόνο ότι, άπαξ και διαπιστώσεις κάτι από τα παρακάτω, οφείλεις να προβληματιστείς άμεσα και σοβαρά για το ενδεχόμενο να μείνεις και για λίγο μόνη, μακριά από τους άντρες, και από τις σχέσεις γενικότερα:
Έχεις ξεχάσει πώς είναι να είσαι μόνη. Για την ακρίβεια, δεν θυμάσαι καν πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που βρέθηκες χωρίς σχέση. Όλες σου οι αναμνήσεις ήταν στο πλάι ενός άντρα, και το γνώριμο στους περισσότερους συναίσθημα της μοναξιάς, κάτι το οποίο έχεις ξεσυνηθίσει τόσο πολύ που σχεδόν δεν το γνωρίζεις.Όχι, δεν είναι ούτε φυσιολογικό, ούτε υγιές, να ξέρεις…
Θες να κάνεις πράγματα χωρίς συναπόφαση. Αλλά απλά γιατί θέλεις να τα αποφασίσεις ολομόναχη σου, γιατί έτσι γουστάρεις σε τελική ανάλυση, και δεν πρόκειται να δώσεις λόγο πουθενά και σε κανένα. Ναι, είναι αναζωογονητικό να μπορείς να είσαι κυρίαρχη του εαυτού σου και μόνο και να μη χρειάζεται να σκέφτεσαι για δύο, ούτε να εξετάζεις και επανεξετάζεις κάθε μικρή και μεγάλη παράμετρο, από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, ώστε να ταιριάξει και ο εκάστοτε καλός σου. Και πάει πολύς καιρός από τότε που ένιωσες σχετικά…
Έχεις απανωτές πληγές, που ακόμη χαίνουν. Και οι οποίες δεν κλείνουν ούτε με μπαλώματα, ούτε με ακατάλληλα υλικα τα οποία ούτε ενδιαφέρονται, ούτεκαι γνωρίζουν τι να κάνουν για να σε γιάνουν (επόμενη σχέση στο καπάκι). Πρέπει να ηρεμήσεις, να αποφορτιστείς, να σκεφτείς τι έχει γίνει, και να το χρωματίσεις με όλους τους πιθανούς τρόπους. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να λάβεις τις κρίσιμες εκείνες αποφάσεις, που θα καθορίσουν ουσιαστικά το μέλλον σου, χωρίς να σε βάλουν σώνει και ντε στο τριπάκι της επαναληπτικότητας. Και να βρεις και το κατάλληλο γιατρικό, φυσικά…
Έχεις χαθεί από όλους και από όλα. Απορροφημένη ολοκληρωτικά στα εκάστοτε αγόρια σου, ξεχνώντας φίλους και περίγυρο, και εντάσσοντας τους σε ήσσονος σημασίας προτεραιότητες. Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει πόσο ουσιαστικά μόνη είσαι, αν αφαιρέσεις το λαμπερό περιτύλιγμα των σχέσεων σου; Η διαπίστωση είναι οδυνηρή, και η πραγματικότητα, για να μην γίνει οδυνηρότερη, απαιτεί άμεση δραστηριοποίηση σου, ώστε να ανακτήσεις και να χτίσεις σιγά σιγά τη χαμένη εμπιστοσύνη με τον έξω κόσμο από την αρχή. Και να ξανασυναντηθείς με τους ανθρώπους που άφησες εκούσια πίσω σου, για χάρη του (κάθε) αγοριού απέναντι…
Δεν είσαι ευτυχισμένη. Για την ακρίβεια, καμία σχέση από τις τελευταίες σου δεν σου έδωσε το παραμικρό touch αληθινής χαράς, το κάτι τις παραπάνω που διαρκώς προσδοκούσες, και στο βωμό του οποίου επένδυσες σταδιακά τα πάντα σου: χρόνο, συναισθήματα, κάθε είδους θυσίες. Αν διαπιστώνεις ότι δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένη, τότε μάλλον κάτι άλλο πρέπει να είναι αυτό που σου λείπει, και κανένας άντρας δεν μπορεί προς το παρόν να στο δώσει. Συνεπώς, αποτοξίνωση τώρα…
Εξαντλήθηκες. Όλο αυτό το συνεχές συναισθηματικό δόσιμο, η αφιέρωση σου στις σχέσεις σου κατά απόλυτο τρόπο, μην νομίζεις ότι είναι χωρίς ψυχικό κόστος. Το άκρως αντίθετο: σου ρουφά κάθε ικμάδα ψυχικής ενέργειας που μπορείς να συγκεντρώσεις, και όταν τελειώσει ατυχώς, σε αφήνει με ένα τεράστιο κενό, που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί.Ναι, οι σχέσεις κουράζουν, και το μέσα σου φωνάζει ότι χρειάζεται ξεκούραση, όσο πιο σύντομα γίνεται, εδώ και τώρα μη σου πω. Όταν ακούσεις το σχετικό ξυπνητήρι να χτυπά, λοιπόν, μην το βάλεις στην αναβολή. Κλείσε το και ξύπνα! Ερχόμενη αντιμέτωπη ακόμη και με σκληρές αλήθειες, όπου δεν γίνεται διαφορετικά. Έτοιμη να κάνεις το επόμενο βήμα, ακόμη και χωρίς να σου κρατάει κάποιος το χέρι. Άσε το απλωμένο στο άπειρο, και δοκιμάσου: το αν θα βρεθεί να πιαστεί από κάπου, ή θα πέσει στο πλάι, είναι και πάλι δικό σου θέμα. Που θα δώσει και όλες τις σχετικές απαντήσεις, για τη συνέχεια και την πορεία σου από εδώ και μπρος, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο…
