Η απώλεια είναι ίσως το πιο δυσάρεστο και δύσκολα διαχειρίσιμο συναίσθημα στην ανθρώπινη ζωή. Παρ’ ότι υπάρχουν πολλές ακόμη εξίσου άσχημες καταστάσεις τις οποίες καθένας από εμάς καλείται να αντιμετωπίσει, αυτή της απώλειας είναι εκείνη στην οποία αφιερώνεις τον περισσότερο θυμό, οργή, λύπη, ακόμη και ψυχικό πένθος. Και μιλάμε για απώλεια κάθε είδους, από αυτή ενός μεγάλου έρωτα ή μίας φιλίας, μίας δουλειάς ή κάποιων σπουδαίων ευκαιριών,…
…
και το χειρότερο φυσικά, η οριστική απώλεια ενός δικού σου προσώπου, που είναι και αυτή που απαιτεί τα περισσότερα αποθέματα ψυχικής αντοχής και δύναμης.
Την έχεις βιώσει κι εσύ σίγουρα ουκ ολίγες φορές στη ζωή σου, και μπορεί αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κομμάτι τούτο να βρίσκεσαι ακριβώς σε αυτή τη φάση. Κι αν τα στάδια της απώλειας, από τη συνειδητοποίηση μέχρι την αντιμετώπιση της, και τη σταδιακή έξοδο από αυτή, όταν είναι απολύτως εφικτή, είναι ποικίλα και συνήθως χρονοβόρα, ο καιρός περνάει αμείλικτα και εσύ, μέσα στην παραζάλη σου, συνειδητοποιείς ότι σε τρώει σιγά σιγά, ότι σε έχει καταβάλει ολοκληρωτικά και ότι δεν σου επιτρέπει να προχωρήσεις. Ανεξαρτήτως μεγέθους και οδύνης, πάντως, το γεγονός είναι ότι, όταν επέρχεται, δύσκολα μπορείς να την αλλάξεις ή να κάνεις τα πράγματα αλλιώς για να την αποτρέψεις. Καθώς λοιπόν διανύεις τα στάδια, για να μη χάσεις το μυαλό σου και ίσως και τον ίδιο σου τον εαυτό, καλό θα είναι να έχεις υπόψη σου τα παρακάτω, για να μπορέσεις να σταθείς σταδιακά στα πόδια σου και σιγά σιγά να προχωρήσεις:
- Πένθησε ελεύθερα. Κάθε απώλεια συνεπάγεται πένθος, όσο βαριά κι αν ακούγεται η λέξη. Δεν έχει να κάνει απαραιτήτως με το θάνατο, αλλά με αυτό το κομμάτι της ζωής σου, που πολλές φορές έχεις ενσωματώσει μέσα σου, και πλέον αποσπάται βίαια από εκεί. Είναι λογικό να θεωρείς τον εαυτό σου διαρρηγμένο και λιγότερο (με την έννοια της αφαίρεσης) από πριν, κάτι που οδηγεί στο πένθος. Αφιέρωσε χρόνο στο να συλλογιστείς και να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, διαχέοντας το σε άλλου τύπου δραστηριότητες, χωρίς να το μετακυλύεις όλο προς τα μέσα σου. Μπορεί να σε πνίξει…
- Πρόσεχε τον εαυτό σου. Όσο πολύτιμο και αν είναι αυτό που έχασες, δεν πρόκειται ούτε να το ξαναφέρεις πίσω, ούτε να κερδίσεις κάτι, χάνοντας και την δική σου υγεία. Ο εαυτός σου είναι ό, τι πολυτιμότερο διαθέτεις, και πρέπει να τον φυλάς σαν κόρη οφθαλμού. Βλακείες τύπου «δεν θέλω τη ζωή μου» και «δεν μπορώ να το ξεπεράσω» αναμφίβολα τις σβήνεις από το λεξιλόγιο και το θυμικό σου. Όλα ξεπερνιούνται και όλα αντιμετωπίζονται. Φτάνει να θες να το παλέψεις…
- Μην κατεβάσεις πόρτες και παράθυρα, βάλεις τσιμεντένια ρολά και κλειστείς σε ένα αδιαπέραστο κέλυφος, το οποίο δεν θα επιτρέπει σε κανένα από τα άτομα που νοιάζονται για σένα να σε πλησιάσει. ΤΩΡΑ είναι η περίπτωση που έχεις ανάγκη τους ανθρώπους σου γύρω σου, δίπλα σου, κοντά σου. Μαζί τους ο δρόμος φαντάζει λιγότερο επικίνδυνος και εσύ θα νιώσεις περισσότερο ασφαλής. Εκατό τοις εκατό…
- Βγες έξω. Και δραστηριοποιήσου σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει με εξωγενείς δραστηριότητες. Κράτα τον εαυτό σου απασχολημένο, και το μυαλό σου ακόμη περισσότερο. Με υγιή πράγματα, ακόμη και εργασιοθεραπεία. Το κλείσιμο στο σπίτι είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορείς να υποπέσεις. Και το πρώτο βήμα για να περάσεις την πόρτα της κατάθλιψης. Κάτι το οποίο πρέπει να αποφύγεις πάση θυσία…
- Επίτρεψε στον εαυτό σου να χαρεί. Και μην τον κρίνεις αυστηρά για κάθε χαμόγελο που σου φαίνεται παραπανίσιο ή ανεπίτρεπτο. Μη διανοηθείς να εξαφανίσεις το χαμόγελο σου και μην αφήσεις τη δυστυχία να εγκατασταθεί στο πρόσωπο σου. Τα σημάδια της θα είναι άμεσα ορατά και δεν πρόκειται να φύγουν εύκολα, ακόμη κι αν εσύ το θελήσεις. Συνέχισε να κάνεις ότι και πρώτα, και κυρίως αύξησε τον ελεύθερο χρόνο σου, αξιοποιώντας τον όπως εσύ θέλεις. Και αν η σχετική δραστηριότητα περιλαμβάνει πολύ γέλιο και χαρά, τόσο το καλύτερο….
Εφόσον δραστηριοποιηθείς σχετικά, θα διαπιστώσεις ότι ο χρόνος θα αρχίσει να περνά πιο γρήγορα, τα χτυπήματα στην πόρτα σου από την κυρά Απώλεια να μειώνονται αισθητά και εσένα την ίδια να πατάς πιο γερά στα πόδια σου, με διάθεση να συνεχίσεις από εκεί που έχεις σταματήσει. Το να χάνεις πράγματα, ευκαιρίες, καταστάσεις, ακόμη και ανθρώπους από τη ζωή σου, δυστυχώς είναι έκφανση αυτής της ίδιας της ζωής. Κάτι το οποίο δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο και αν σε πονάει, γιατί αντιπροσωπεύει τον αέναο κύκλο της, ο οποίος μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα επώδυνος, δείχνοντας το άσχημο και σκληρό πρόσωπο της. Στο δρόμο σου λοιπόν, θα συναντήσεις και θα κληθείς να αντιμετωπίσεις πολλές ακόμη απώλειες. Κάποιες θα είναι αμελητέες, κάποιες περισσότερο σοβαρές, κάποιες πιθανόν να σε λυγίσουν. Όσο δυνατός και αν είναι ο βοριάς, το γερό δέντρο δεν πρόκειται να χάσει κλαδιά, έλεγε η γιαγιά μου. Και σε ένα τέτοιο δέντρο θα πρέπει να μετατρέψεις τον εαυτό σου, προετοιμάζοντας και θωρακίζοντας τον κατάλληλα. Έτσι ώστε, την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο δρόμο της, να κλονιστείς μεν, να κλάψεις, να παραπατήσεις, ακόμη και να φτάσεις στα όρια σου. Αλλά στο τέλος να σταθείς στα πόδια σου και να αντικρίσεις τη λιακάδα που έρχεται μετά την καταιγίδα. Έχοντας την προσπεράσει προ πολλού, συνεχίζοντας να περπατάς μπροστά. Γεμάτη περιέργεια, αλλά και οπλισμένη με θάρρος και κουράγιο για ο,τιδήποτε είναι αυτό που σε περιμένει στην επόμενη στροφή. Και το οποίο θα αντιμετωπίσεις πάση θυσία, και πάνω από όλα με το μεγαλύτερο σου χαμόγελο…
