Η απώλεια ενός παιδιού είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός γονέα. Ο πόνος, η θλίψη, η οργή, ο φόβος, ο θυμός που νιώθει μια μάνα όταν χάνει το παιδί της δεν περιγράφονται.
Το ίδιο δυνατά είναι τα συναισθήματα μιας γυναίκας όταν χάνει και το αγέννητο παιδί της. Το παιδί που δεν γνώρισε ποτέ εξ’ όψεως, αλλά μεγάλωσε μέσα της έστω και για λίγο…
Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο σε αυτές τις γυναίκες, που βιώνουν την απώλεια ενός ανθρώπου που έζησε μόνο μέσα από εκείνες…
«Είτε έχασες το μωρό σου στις 6 εβδομάδες.
Είτε έχασες το μωρό σου στις 12 εβδομάδες.
Είτε έχασες το μωρό σου στις 16 εβδομάδες.
Είτε έχασες το μωρό σου στις 20 εβδομάδες.
Είτε πρόκειται για την πρώτη σου απώλεια.
Είτε πρόκειται για την δεύτερη, την τρίτη ή την τέταρτη σου απώλεια.
Είτε έχεις παιδιά είτε όχι. Είτε μεγαλώνεις ήδη το ένα, τα δύο, τα τρία ή τα τέσσερα παιδιά σου.
Είτε έχασες το μωράκι σου ενώ ήσουν πολύ μικρή, είτε όταν ήσουν λιγάκι μεγαλύτερη. Είτε ήσουν 20, 30 ή 40 χρονών.
Είτε είχες συλλάβει μέσω εξωσωματικής
Είτε επρόκειτο για μια απροσδόκητη εγκυμοσύνη είτε για μια προγραμματισμένη.
Είτε κουβαλούσες εσύ το μωράκι σου είτε κάποια άλλη γυναίκα, να θυμάσαι:
Η απώλειά σου έχει σημασία!
Η θλίψη σου έχει σημασία
Τα δάκρυά σου έχουν σημασία.
Εσύ έχεις σημασία!»
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Facebook, lovewhatmatters.com και κέρδισε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα χιλιάδες σχόλια, κοινοποιήσεις και αντιδράσεις.
