Ο χειρότερος εφιάλτης κάθε μέλλουσας μαμάς είναι να αποβάλλει, να μην καταφέρει να βιώσει την εγκυμοσύνη της με υγεία ως το τέλος. Δυστυχώς, όμως, στη ζωή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί ούτε να αποτρέψει τα άσχημα γεγονότα και να κρατήσει μόνο τα όμορφα.
Η μητέρα που συγκλόνισε με τις φωτογραφίες της
Η Σάρον Σάδερλαντ από το Μισούρι έχει ήδη 11 παιδιά και αποφάσισε να δημοσιεύσει φωτογραφίες του 14 εβδομάδων νεκρού εμβρύου της σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι το παιδί της είχε ήδη σχηματισθεί και δεν ήταν ιατρικό απόβλητο, όπως το χαρακτήρισαν οι γιατροί.
«Ήμουν τόσο θυμωμένη με όσους τον αποκαλούσαν “απόβλητο”. Είναι ένα μωρό. Ένα κανονικό μωρό! Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο τέλεια ήταν όλα πάνω του. Τα μάτια του, τα αυτιά του, τα χέρια του…»,είπε η μαμά. Η Σάρον προσπαθεί, με βάση όσα λέει, να ζει όπως θέλει ο Θεός και μοιράστηκε την ιστορία της στα κοινωνικά δίκτυα επιμένοντας ότι το έμβρυο αυτό ήταν ένα πραγματικό παιδί. «Πως μπορεί κάποιος να αρνηθεί όχι μόνο την ανθρώπινη υπόσταση του μωρού μου αλλά και των άλλων μωρών που είναι τόσο μικρά όσο αυτός και να το σκοτώσει με αυτόν τον τρόπο», έγραψε η 40χρονη κάτω από τις φωτογραφίες με το βρέφος.
Η Σάρον υποστηρίζει ότι της αρνήθηκαν το δικαίωμα να θρηνήσει όπως ήθελε την απώλεια του μωρού της γιατί δεν ήταν «νομικά» μωρό, αφού σύμφωνα με την νομοθεσία των ΗΠΑ, ένα έμβρυο αναγνωρίζεται ως μωρό μετά τις 20 εβδομάδες.
Ο σύζυγός της και εκείνη πήραν το έμβρυο στο σπίτι και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά τους, αποφάσισαν να το τοποθετήσουν σε μία γλάστρα για να θυμούνται πάντα ότι υπήρξε στη ζωή τους. «Έμεινε μαζί μας περίπου μία εβδομάδα. Τότε είχα την ευκαιρία να τον αγγίξω, να τον αγκαλιάσω, να βγάλω φωτογραφίες. Ξέρω ότι σας ακούγεται μακάβριο, αλλά δεν ήθελα να τον αφήσω αμέσως», διεύκρίνισε η μητέρα.
«Απλά δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο τέλεια ήταν όλα πάνω του. Τα αυτιά του, η γλώσσα του, τα χείλη του. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όταν μια γυναίκα χάνει το αγέννητο παιδί της δεν μπορεί να θρηνήσει με τον ίδιο τρόπο που μπορεί μια γυναίκα που γεννάει ένα παιδί και στην συνέχεια αυτό πεθαίνει. Όταν μια γυναίκα χάνει το αγέννητο παιδί της είναι σαν μην μπορεί να μιλήσει για αυτό. Πρέπει να το περάσει μόνη της και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει, επειδή οι άλλοι άνθρωποι δεν το αναγνωρίζουν ως “κανονικό” μωρό. Εγώ, ακόμα κι αν το μωρό μου δεν ζει, είχα την ευκαιρία να τον κρατήσω αγκαλιά. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Δεν θα μπορούσα ούτε να το φανταστώ…».
Η Σάρα και ο σύζυγός της
